Door onze STW-verslaggever ter plaatse Michiel Satorius Het STW fiets weekend in het Limburgse heuvelland begon met regen. Waardoor we vrijdagmiddag niet zijn gaan fietsen maar nog wel een wandeling hebben gemaakt rondom de boerderij. Een mooie ruime accommodatie waar bij aankomst de appeltaart klaar stond.
Samen hebben we het eten klaar gemaakt waar Jolle de recepten voor had uitgezocht en de boodschappen voor had gedaan. Zo heeft hij het hele weekend goed voor ons gezorgd.
Zaterdag kon het fietsen beginnen. Een kleine groep ging al een uurtje in fietsen. Nadat het gezelschap compleet was gingen we op weg. De groep was erg gevarieerd, vrouwen, mannen, met veel, weinig of geen ervaring in de heuvels. Jolle had een mooie route uitgezocht met een aantal flinke steile klimmen er in. Het was voor mij behoorlijk zoeken naar de juiste snelheid en verzet. Nergens is het echt vlak in die omgeving. De ervaren klimmers gaven regelmatig advies wat mij goed vooruit hielp. Volgend jaar gaat het nog beter was het idee. Het niveauverschil was flink maar boven stond iedereen op elkaar te wachten. Het was prachtig fietsweer, een heerlijk zonnetje, alleen het laatste half uur regen. De extra pauzes werden door materiaal pech geregeld, vergeten schoenen, meerdere lekke banden en een gebroken spaak.
Ook voor de zondag had Jolle een plan gemaakt. Mooie fietsroutes in een prachtige omgeving. We zijn in België geweest, op het drielandenpunt en door Duitsland terug.
Onderweg de klim met de meeste hoogtemeters van Nederland gedaan en een aantal naar steile heuvels. Hardwerken om boven aan te komen zodat ik de meeste namen al weer kwijt ben.
Wel een mooie koffiestop bij boscafé ’t Hijgend Hert. Ook nu weer een plensbui aan het eind. Dus douchen, opruimen en weer naar huis.
